محاسبۀ شاخص های فقر با روش سلطۀ تصادفی در اقتصاد ایران (۱۳۸۳ و ۱۳۸۷)

مقدمه : فقر از چالش های مطرح در اقتصاد هر کشور است. در سال های اخیر، فقر و روش های اندازه گیری آن در دو حوزۀ سیاست گذاری و دانشگاهی مدنظر قرار گرفته است. برنامه های توسعۀ اقتصادی بر تمام متغیرهای اقتصادی در هر کشور تأثیر می گذارد. حال با توجه به تأثیر برنامه های توسعه بر فقر، به مثابه متغیری اقتصادی، در این مقاله قصد داریم اثر برنامۀ چهارم توسعه را بر میزان فقر بررسی کنیم. در مطالعۀ حاضر در کنار نتایج کاربردی، روش جدیدی را برای مقایسۀ شاخص های فقر پیشنهاد کرده ایم.   روش: در مقالۀ حاضر، با استفاده از داده های موجود، براساس روش سلطۀ تصادفی، تأثیر برنامۀ چهارم توسعۀ اقتصادی بر فقر تبیین می شود.   یافته ها : یافته های مقاله بیانگر این است که فقر در طول دورۀ سال های ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷، در کل کشور و نواحی روستایی و شهری کاهش یافته است. به عبارت دیگر ، اجرای برنامۀ چهارم توسعۀ اقتصادی در کشور، کاهش فقر نسبی را به دنبال داشته است.   نتابج : نتایج حاکی از آن است که برنامۀ چهارم توسعه اثری مثبت روی میزان فقر دارد. همچنین برنامۀ چهارم توسعه سبب کاهش شکاف فقر و شدت فقر شده است. به عبارت دیگر، اثر برنامۀ چهارم توسعه بر فقر، مثبت بوده و آن را کاهش داده است.